Kenzaburo Oe ( 1935. –   ) Rođen u gradiću Ućiko ( ostrvo Šikoku ). Kao student francuske književnosti na Tokijskom univerzitetu 1957. dobio je nagradu za priču “Mrtvi su rasipnici”, a za novelu “Lovina” 1958, u 23. godini, nagrađen najvećom japanskom književnom nagradom “Akutagava”. Imao je 28 godina kada mu se rodio retardirani sin Hikari, događaj koji je napravio preokret u njegovom životu i književnom stvaralaštvu. Vrlo brzo napisao je roman “Lično iskustvo”, sa temom odgajanja sina, kome je pomogao da postane kompozitor ozbiljne muzike.

Putovao je mnogo svetom i susreo se sa mnogim svetskim ličlnostima, uključujući Mao Ce Dunga i Žan Pol Sartra. Istorija japanske književnosti 60-tih i 70-godina su bukvalno dela Kenazuborao Oea i knjiga kruga naprednih pisaca, kome je pripadao. Dobio je Nobelovu nagradu za knjževnost 1994. a novela “Lovina” ( objavljena u Beogradu iste godine ), je prva njegova knjiga objavljena u Srbiji. Odbio je najviše državne počasti u Japanu, a dodelu Nobelove nagrade baš njemu, objasnio time što je “jedini od njegove generacije ostao živ dovoljno dugo da je dobije” – rekao je da su zaslužniji svi drugi pisci njegove generacije. Glavna dela: “Priče o šumskom podneblju”, “Mrtvi su rasipnici”, “Jednostavan život”, “Gori gori zeleno drvo”, “Beleške iz Hirošime”.